مقدمه‌ای بر امنیت فناوری اطلاعات
امنیت فناوری اطلاعات بخش مهمی از عملیات تجاری امروز است. با دیجیتالی شدن سریع، خطرات نقض امنیتی و نشت داده‌ها در حال افزایش است. بسیاری از شرکت‌ها، بزرگ و کوچک، در محافظت مؤثر از سیستم‌های فناوری اطلاعات خود شکست می‌خورند. درک نقص‌های امنیتی رایج برای محافظت از خود در برابر آنها مهم است.
نقص‌های غیرمعمول و رایج
اما رایج‌ترین نقص‌ها در سیستم‌های فناوری اطلاعات شرکت‌ها چیست؟
امنیت ناکافی رمز عبور: بسیاری از شرکت‌ها از رمزهای عبور ضعیف استفاده می‌کنند یا از بهترین شیوه‌ها برای مدیریت رمز عبور پیروی نمی‌کنند. آمار نشان می‌دهد که بیش از 80٪ از کل نقض‌ها را می‌توان به رمزهای عبور بد نسبت داد.
عدم ارائه به‌روزرسانی‌ها: عدم به‌روزرسانی منظم نرم‌افزار و سیستم‌های امنیتی می‌تواند منجر به سوءاستفاده مجرمان سایبری از آسیب‌پذیری‌ها شود. علاوه بر این، زیرساخت‌های شرکت‌ها می‌توانند قدیمی و آسیب‌پذیر شوند.
عدم آموزش کارکنان: کارکنان اغلب ضعیف‌ترین حلقه در امنیت فناوری اطلاعات هستند. بدون آموزش مناسب، کارمندان می‌توانند طعمه حملات فیشینگ شوند یا سهواً داده‌های حساس را به خطر بیندازند.
حفاظت ناکافی از داده‌ها: بسیاری از شرکت‌ها در اجرای استراتژی‌های مناسب حفاظت از داده‌ها کوتاهی می‌کنند. در یک مطالعه، ۶۰٪ از شرکت‌ها گزارش دادند که برنامه‌ای برای حفاظت از داده‌ها ندارند.
پورت‌ها و سرویس‌های باز: بسیاری از شرکت‌ها پورت‌های غیرضروری را باز می‌گذارند یا از پروتکل‌های ضعیف استفاده می‌کنند و آسیب‌پذیری‌هایی ایجاد می‌کنند که می‌توانند توسط مهاجمان مورد سوءاستفاده قرار گیرند.
مثال‌ها و پیامدها
یکی از مشهورترین حوادث، زمانی بود که Equifax در سال ۲۰۱۷ دچار نقض داده‌ها شد. این شرکت به دلیل به‌روزرسانی ناکافی سیستم، داده‌های حساس ۱۴۷ میلیون نفر را از دست داد. چنین کاستی‌هایی می‌تواند منجر به از دست دادن اعتماد مشتری و جریمه‌های مالی قابل توجه شود.
اقداماتی برای بهبود امنیت
شرکت‌ها می‌توانند چندین گام برای تقویت امنیت فناوری اطلاعات خود بردارند:
سیاست‌های رمز عبور قوی را پیاده‌سازی کرده و استفاده از احراز هویت چند عاملی را تشویق کنند.
ایجاد یک روال برای به‌روزرسانی منظم نرم‌افزار.
آموزش کارکنان در زمینه امنیت فناوری اطلاعات، از جمله نحوه شناسایی حملات فیشینگ.
ایجاد یک استراتژی حفاظت از داده‌ها و اطمینان از رمزگذاری تمام اطلاعات حساس.
انجام ممیزی‌های امنیتی منظم از سیستم‌ها و شبکه‌ها برای شناسایی آسیب‌پذیری‌های بالقوه. با پیشگیری و آگاهی از این آسیب‌پذیری‌ها، شرکت‌ها می‌توانند یک محیط فناوری اطلاعات امن‌تر و قوی‌تر ایجاد کنند.